maandag 26 september 2016




Historicus
voor Jos Perry

Zoek ik de achterkant, de onder-
kant? De waarheid of een wonder?
De voorkant, denk ik maar van wat?
Al mijn speuren maakt het vierkant ronder.

Wiel Kusters

Geschreven voor het afscheid van dr. Jos Perry als onderzoeker aan de Faculteit der Cultuur- en Maatschappijwetenschappen, capaciteitsgroep Letteren & Kunst, voorjaar 2016.
De foto maakte ik in oktober 2015 in Centre Céramique, Maastricht.

De kwadratuur van de cirkel in zijn tegendeel verkeerd.





zondag 18 september 2016

De zomerschool; De meesterklas; De turnzaal

De dichter Jan Hanlo, noemde zichzelf niet alleen microproductief, maar vond ook dat hij niks kon verzinnen. 
Hij was daarom bijzonder trots op zijn sprookje 'De soep van de soep van de hazensoep', dat te vinden is in zijn prozabundel 'In een gewoon rijtuig'.

Ook ik schrijf zelden iets wat volledig of althans grotendeels op fantasie berust.
De verhalen uit 'De onweerzitting' bijvoorbeeld, dat 8 oktober (her)verschijnt, spelen zich af in Spekholzerheide, het decor van mijn jeugd, waarover ik ook schreef in 'In en onder het dorp. Mijnwerkersleven in Limburg'.
'De zomerschool', 'De meesterklas' en 'De turnzaal' echter berusten volledig op fantasie. En op ideeën en intuïties over jeugd, onderwijs, biologie en de digitale wereld.

Hoe dan ook, ik heb aan het schrijven niet minder plezier beleefd dan Jan Hanlo moet hebben gekend toen hij zijn sprookje schreef.







ISBN 9789079226290 – NUR 300

Uitgeverij Leon van Dorp Ovidiusstraat 107, 6417 VT Heerlen 


Deze nieuwe uitgave van De onweerzitting verschijnt 8 oktober 2016.


Uitgeverij Leon van Dorp:

"Tijdens een nachtelijk onweer in de jaren vijftig zitten de grootmoeder, de moeder en de jongen in de keuken, wachtend op het einde van wat voor beide vrouwen een boze droom is, voor de tienjarige jongen niet meer dan een vervelende onderbreking van zijn slaap. In de tijd die met donder en bliksem verstrijkt herbeleeft hij kleine maar betekenisvolle momenten uit  zijn dagelijks leven.
In hetzelfde kader plaatst Wiel Kusters in deze sobere dichterlijke vertelling een serie herinneringen van de moeder en de grootmoeder, gebaseerd op familieverhalen, die terugreiken tot in het laatste kwart van de negentiende eeuw. In het verhaal 'Lichtflitsen', dat als een soort naschrift bij 'De onweerzitting' functioneert, legt hij op liefdevolle wijze het beeld vast van zijn dementerende moeder, zoveel jaren later, in de jaren negentig.

De onweerzitting, voor het eerst verschenen in 2000, speelt zich grotendeels af in het dorp dat ook het decor vormde van Kusters' succesvolle In en onder het dorp. Mijnwerkersleven in Limburg."

De pers over De onweerzitting:

Als God huist in het detail, dan is De onweerzitting van Wiel Kusters een gezegend boek. [...] De onweerzitting gaat over de teloorgang van traditionele gebruiken, rituelen en de bijbehorende handelingen, die Kusters als een verbaal archeoloog schitterend heeft vastgelegd, zonder de suggestie te wekken dat het vroeger allemaal beter was.
Peter Henk Steenhuis in Trouw

Deze terugblik op het ontwaken van poëtisch besef doet met regelmaat denken aan de manier waarop Eric de Kuyper zijn jeugdjaren heeft geboekstaafd in een reeks kleine boekjes.
Arjan Peters in de Volkskrant

Ik moest af en toe aan Nescio denken.
Janet Luis in NRC Handelsblad

Spekholzerheide is nu definitief op de kaart. Kusters schrijft sociale geschiedenis zoals Vlaamse schrijvers als Leo Pleysier en Erik Vlaminck die schrijven.
André Matthijsse in Haagsche Courant